قایقرانی (ورزش)
قایقرانی (به انگلیسی: Canoeing) یک ورزش و تفریح در فضا باز است که توسط قایقهای کانو و کایاک انجام می‌شود. در سطح بین‌الملی استفاده از هر دو قایق کایاک و کانو قایقرانی نامیده می‌شود.
این رشته ورزشی برای اولین بار در بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۳۶ برلین برگزار شده است.
مسابقات
اسپرینت
کایاک
K-1: کایاک تک نفره
K-2: کایاک دو نفره
K-4: کایاک دو نفره
کانو
C-1: کانو تک نفره
C-2: کانو دو نفره
C-4: کانو چهار نفره
۲۰۰ متر, ۵۰۰ متر, ۱۰۰ متر, و "مسابقات راه دور" مانند ۲ کیلومتر و ۶ کیلومتر
اسلالوم
کایاک
K-1: کایاک تک نفره
کانو
C-1: تک نفره
C-2: دو نفره
کانو پولو
کایاک
کایاک نوعی قایق است که اسکیموها با آن در دریای شمال و کشورهای اطراف قطب شمال رفت‌وآمد می‌کنند. راندن کایاک امروزه جزو یکی از بازی‌های المپیک است و به عنوان یک رشته‌ی ورزشی شناخته شده است.
کانو
کانو (به انگلیسی: canoe) گونه‌ای از قایق باریک و کوچک است.
کانوها معمولاً با نیروی انسان پیش می‌روند ولی گاه موتور برقی یا بنزینی هم به آنها وصل می‌شود.
کانوها قایق های کوچکی هستند بدون ستون فقرات که به کمک پارو یا بادبان حرکت می کند.
کانوها معمولاً سر و ته نوک‌تیزی دارند و روباز هستند. اکثر کانوها با رکاب زدن یک‌نفره یا دونفره حرکت می‌کنند.
مسابقات کانو آبهای خروشان برای نخستین بار به طور رسمی در بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۷۲ مونیخ برگزار شد. این رشته در برنامه بازی‌های المپیک ۱۹۷۶ مونترال تا ۱۹۸۸ سئول قرار نگرفت اما در سال ۱۹۹۲ به برنامه المپیک بازگشت.
کانو پولو
کانوپولو، که در برخی کشورها کایاک‌پولو نامیده می‌شود، یک ورزش گروهی با توپ است، که بر روی آب و توسط دو تیم با ۵ بازیکن (هریک بر روی یک قایق ِ کانو) انجام می‌شود. هر تیم تلاش می‌کند تا توپ را وارد دروازه حریف کند، در پایان تیمی که تعداد گل بیشتری به ثمر رسانده است، برنده خواهد بود. کانوپولو یکی از انواع ورزش قایقرانی ِ کانو و کایاک است. این رشته در سه دوره اخیر بازی‌های جهانی که مخصوص مهمترین ورزش‌های غیرالمپیکی است، برگزار شده‌است.
پیشینه
این ورزش در بسیاری از نقاط دنیا قرن‌ها بازی می‌شده‌است، چه به منظور تفریح و چه به شکل مسابقه. هم اکنون نهاد نمایندگی کننده این ورزش کمیته کانوپولو فدراسیون بین‌المللی قایقرانی است که از سال ۱۹۹۴ هر دو سال مسابقات جهانی این رشته را برگزار می‌کند. تا سال ۲۰۱۲ ده دوره مسابقات قهرمانی جهان کانوپولو برگزار شده و استرالیا و هلند هر کدام سه بار و فرانسه و بریتانیا هر کدام دو بار در بخش مردان به قهرمانی رسیده‌اند و در بخش زنان هم آلمان و بریتانیا هر کدام چهار بار و استرالیا دو بار قهرمان کانوپولوی جهان شده‌اند. در بازی‌های جهانی نیز آلمان و فرانسه و هلند در بخش مردان هر کدام یک بار و در بخش زنان آلمان دو بار و بریتانیا یک بار به مقام قهرمانی رسیده‌اند.
کانوپولو ترکیبی از واترپولو و قایقرانی است، از نظر تاکتیکی به بسکتبال و واترپولو شباهت دارد. ورزشکاران این رشته باید مهارت زیادی در قایقرانی و کنترل قایق داشته و از سرعت عمل و قدرت بدنی بالایی (به ویژه دست‌ها) برخوردار باشند.
قوانین
از توپ واترپولو برای مسابقه استفاده می‌شود و هر بازیکنی تنها تا ۵ ثانیه پس از تصاحب توپ حق مالکیت آن را دارد. دریبل زدن با انداختن توپ به سمتی دیگر و پشت سر گذاشتن بازیکن مدافع انجام می‌شود. تکل بازیکن صاحب توپ با تنه زدن به شانه‌ها و پشت او انجام می‌شود. داور برای جریمه شخصی بازیکنان خطا کار از سه کارت سبز، زرد و سرخ استفاده می‌کند. تعداد تعویض‌ها محدودیتی ندارد و اطلاع داور نیز لازم نیست، اما باید ابتدا بازیکن تعویض شده از محوطه خارج شود، سپس یار جایگزین وارد بازی شود.
محوطه بازی ۳۵ در ۲۳ متر مساحت دارد و محدوده آن معمولاً به وسیله طناب‌های معلق مشخص می‌شود (مانند مسابقات شنا). هر مسابقه دو داور دارد که هر کدام یک نیمه را کنترل می‌کنند و دو خط نگهدار هم دروازه را زیر نظر دارند.
دروازه ۱ متر عرض و یک و نیم متر طول دارد و در ارتفاع دو متری معلق است. دروازه‌بان با نگهداشتن پاروی خود به شکل عمودی از دروازه دفاع می‌کند.
زمان بازی دو نیمه ۱۰ دقیقه‌ای است و هر نیمه همانند واترپولو با قرار گرفتن همه بازیکنان رو به روی دروازه خودی و انداختن توپ به مرکز زمین توسط داور آغاز می‌شود.
قایقرانی اسلالوم در آبهای خروشان
قایقرانی اسلالوم در آبهای خروشان (به انگلیسی: Whitewater slalom) یا کانو اسلالوم یک ورزش رقابتی است که با قایقهای پارویی کانو یا کایاک در آبهای رودخانه خروشان با سرعت بالا انجام می‌شود.
این رشته ورزشی در مسابقات المپیک برگزار می‌شود و اولین دوره مسابقات جهانی کانو اسلالوم در سال ۱۹۴۹ در کشور سوئیس شهر ژنو بود.
قایقرانی
قایقرانی نوعی ورزش و سرگرمی است که با انواع متفاوتی از قایق در رشته‌های قایقرانی آبهای آرام، کانو پولو، راندن قایق اژدها، راندن قایق بادبانی، قایقرانی اسلالوم در آبهای خروشان و روئینگ انجام می‌شود. رشته آبهای آرام شامل رشته‌های کایاک و کانوی ۱، ۲، ۳ و ۴ نفره‌است. در حقیقت، مسابقات قایقرانی آبهای آرام، نامی متداول برای دو گونه از قایقها، یعنی کایاک و کانوست. رشته کایاک با حرف و مواد کایاک یک نفره (K1)، کایاک دو نفره (K2) و کایاک چهارنفره (K4) شناخته می‌شود. رشته کانو با حرف C و مواد کانوی یک نفره (C1)، کانوی دو نفره (C2) و کانوی چهار نفره ( C4) شناخته می‌شود .
قایق کایاک با پاروی دوکفه، در حالی که قایق ران در وضعیت نشسته قرار دارد، هدایت می‌شود . قایق رانان قایقهای کانوی کانادایی نیز با پاروهای تک کفه و در وضعیت زانو زده قایقهای خود را به جلو سوق می‌دهند . پاروها تحت هیچ شرایطی بر روی قایقها متصل نمی‌شوند، به سخن دیگر، آزادی عمل در آن سلب نمی‌شود.
مسابقات قایقرانی، ورزشی تکنیکی است که شامل حرکات موزون متقارن (کایاک) یا نامتقارن (کانو) است. این مسابقات را می توان در هر یک از فواصل زیر سازمان دهی کرد.
برای مردان:کایاک یک نفره (K1)، کایاک دونفره( K2) و کایاک چهارنفره (K4).
کانوی یک نفره(C1)، کانوی دونفره (C2) و کانوی چهارنفره (C4).
برای زنان: کایاک یک نفره (K1)، کایاک دونفره( K2) و کایاک چهارنفره (K4).
جدیدا فدراسوین جهانی قایقرانی ICf در نظر دارد رشته کانوکانادایی را هم برای زنان برگزار نماید زیرا در برخی از کشورها مسابقات رشته کانوکانادایی زنان انجام می‌شود.
هیچ گونه مسابقه‌ای برای مردان و زنان، به صورت مختلط وجود ندارد. فواصل رسمی تایید شده از سوی فدراسیون جهانی قایقرانی(ICF) عبارتند از: 200متر، 500متر،1000 متر و 5000متر که برای مردان و زنان مشابه‌است.
مسابقات فعلی، در بازی‌های المپیک، در 12 ماده، در مسابقات قهرمانی جهان بزرگسالان، در 27ماده و در مسابقات قهرمانی جهان جوانان، در 17 ماده برگزار می‌شود.
قایقرانی آبهای آرام
قایقرانی آبهای آرام یکی از رشته‌های ورزش قایق رانی است که در دریاچه‌ها یا آبهای راکد انجام می‌شود. قایقهای مورد استفاده در آبهای آرام کایاک و کانو هستند. که مسابقات آنها در مواد ۱ ، ۲ ، ۳ و ۴ نفره انجام می‌شود.
دراگون بوت
قایق اژدها (به چینی سنتی: 龍舟 یا 龍船) و یا دراگون بوت (به انگلیسی: Dragon boat) گونه‌ای قایق پارویی درازپیکر و باریک چینی است که در مسابقات تیمی قایقرانی استفاده می‌شود.[۱]
در رشته قایقرانی اژدها، ۲۲ نفر حضور دارند ۲۰ نفر به عنوان پاروزن به همراه ۱ سکاندار و ۱ طبل‌زن.[نیازمند منبع]
رشته قایقرانی اژدها، از۲۰ ورزشکار یک طبال و یک سکاندار بهمراه ۴ ورزشکار ذخیره تشکیل شده‌است.(در قایقهای استاندارد یا ۲۲ نفره)اما در قایقهای کوچک یا ۱۲نفره از ۱۰ پاروزن و یک طبال ویک سکاندار به همراه ۲ ورزشکار ذخیره تشکیل شده‌است.[نیازمند منبع] جنسیت ورزشکاران و به عبارت دیگر خدمه تیم می‌تواند زنان-مردان (آزاد)-ومختلط باشد. در ترکیب مختلط برای قایقهای ۲۲نفره حداقل باید ۸ ورزشکار زن وبرای ترکیب قایقهای ۱۲نفره باید حداقل ۴ ورزشکار زن باشد. رده سنی این مسابقات جوانان ۱۲-۱۸ (در ۳ کلاس a-b-c)و بزرگسالان ۱۸-۴۰ و پیشکسوتان ۴۰ سال به بالا می‌باشد.[نیازمند منبع] محاسبه بالانس طولی -بالانس عرضی و چیدمانی خدمه نقش بسزایی در سرعت قایق دارد. از عوامل موثر در هدایت و سرعت این قایق هماهنگی واجرای صحیح و یکنواخت بین پاروزنان می‌باشد.
در بهار سال 1392 مستند قایق اژدها به کارگردانی طنین احمدی نویسندگی بازیکن اسبق ملی دراگون بوت شادی احمدی با هدف معرفی تیم ملی بانوان دراگون بوت ساخته شد و در فستیوال هامبورگ آلمان موفق به دریافت عنوان دوم کارگردانی و فیلم برتر از نگاه مخاطبین شد.این فیلم (مستندقایق اژدها) قهرمانی های آسیایی و جهانی تیم ملی دراگون بوت یا قایق اژدها ایران را در فستیوال های خارجی نمایش داد.
روئینگ
پاروزنی یا روئینگ نوعی قایقرانی و یک رشتهٔ ورزشی است که در آن ورزشکاران بر روی یک قایق با استفاده از پارو در رودخانه، دریاچه یا دریا به رقابت با یکدیگر می‌پردازند. در این رشته قایقرانان رو به عقب در قایق نشسته و با استفاده از دو پارو که با گیره به قایق چسبیده‌است، قایق خود را به سمت جلو هدایت می‌کنند. قایقهای روئینگ دراز و باریک و دو سوی آنها نیمه مدور است.
پاروزنی یکی از اولین رشته‌های المپیک مدرن است که از المپیک ۱۹۰۰ پاریس هر دوره برگزار شده‌است. این رشته در اولین دورهٔ المپیک در ۱۸۹۶ هم در برنامهٔ مسابقات قرار داشت ولی به دلیل شرایط بد آب‌وهوایی برگزار نشد.
امروزه رقابت‌های بین‌المللی پاروزنی در دو بخش مردان و زنان برگزار می‌شود که هر یک به دو قسمت سبک‌وزن و سنگین‌وزن تقسیم می‌شوند. ماده‌های مختلفی از این رشته به صورت تک‌نفره، ۲نفره، ۴نفره و ۸نفره و به دو شیوهٔ با سکاندار و بدون سکاندار برگزار می‌شود. تمام مسابقات قهرمانی جهان، المپیک و بیشتر مسابقات مهم دیگر در مسافت ثابت ۲۰۰۰ متر برگزار می‌شود. از همین رو پاروزنی یک ورزش استقامتی به شمار می‌رود که سطح بالای آمادگی جسمانی در آن اهمیت محوری دارد. مسابقات قهرمانی جهان این ورزش در ۲۲ ماده و المپیک در ۱۴ ماده برگزار می‌شود.
رودگردی
رودگَردی[۱] (rafting) قایق‌سواری و گشت‌وگذار در مسیر یک رودخانه است که بیشتر با قایقرانی در آبهای خروشان همراه است.
رودگردی یک فعّالیّت سنگین ورزشی است که در آن از یک قایق کوچک برای پاروزنی در مسیر یک رودخانه استفاده می‌شود. معمولاً برای افزایش هیجان آن، این کار در مسیرهای خروشان آب انجام می‌شود. این فعالیت از دهه ۷۰ میلادی به صورت یک ورزش محبوبیت پیدا کرد.
از جمله نکات قابل توجه در این ورزش درجه‌بندی رودخانه هاست. درجه‌ها از ۱ تا ۶ می‌باشد. در درجه یک حتی کودکان اجازه ورود دارند زیرا میزان خروشانی رودخانه بسیار جزیی می‌باشد. در درجه ۶ احتمال مرگ ورزشکاران بدیل عوارض بسیار خطرناک در مسیر رودخانه می‌رود و فقط افراد بسیار فنی می‌توانند در ان قایقرانی کنند. در ایران رودخانه‌های زیادی وجود دارد که در آن این ورزش انجام می‌گیرد.
رودگردی یکی ار بهترین نمونه‌های سفرهای اکوتوریستی، توریسم ماجراجویانه و توریسم ورزشی است. رودگری یکی از پرطرفدارترین شاخه‌های گردشگری بوده و شرکت‌های توریستی طراز اول بسیاری در سراسر دنیا به صورت تخصصی اقدام به طراحی و اجرای اینگونه سفرها می‌نمایند.
با توجه به اینکه اجرای سفرهای رودخانه‌ای بسیار تخصصی و دشوار بوده و در صورت غفلت، مخاطرات بسیاری جهانگردان را تهدید می‌کنند، از این‌رو برگزارکنندگان اینگونه سفرها می‌بایست در این زمینه متخصص بوده و راهنمایان اینگونه سفرها می‌بایست سال‌ها آموزش دیده باشند. در رودگردی مسافران سوار بر قایقهای مخصوص و الزاماً استاندارد، ضمن هیجان رویارویی با امواج رودخانه‌ها، از میان جنگل‌ها، کوه‌ها، دشت‌ها، مزارع، روستاها و دره‌های زیبا گذر کرده و به تماشای مناظری می‌نشینند که با هیچ وسیله دیگری میسر نیست.
قایقرانی بادبانی
قایقرانی بادبانی (به انگلیسی: Sailing) یکی از رشته‌های ورزش قایقرانی و یک سرگرمی است که معمولاً در دریاها و رودخانه‌ها انجام می‌شود.
این ورزش سابقه‌ای هزاران ساله دارد، انسان با ساخت قایق با چوب و پارچه برای جابه‌جایی در آب از انرژی باد بهره می‌برده است اما امروزه با پیشرفت چشمگیر تکنولو‍ژی به قایق های پیچیده و سازمان یافته و سریع در دریانوردی تبدیل شده است.
مسیر مسابقات قایق های بادبانی اکثراً در دریاست و هدف اصلی این است که ورزشکاران به شکل یک مثلث مسیر مسابقه را در کمترین زمان و با کمترین امتیاز منفی طی نمایند. مسیر مسابقه با بولرهای شناور بزرگ مشخص شده است.
قایقرانی بادبانی یکی از ورزش‌های بازی‌های المپیک است و از بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۰۰ تاکنون برگزار می‌شود.
توان بادی
توان بادی (به انگلیسی: wind Power) تبدیل انرژی باد به نوعی مفید از انرژی مانند انرژی الکتریکی (با استفاده از توربین‌های بادی)، انرژی مکانیکی (مثلاً در آسیاب‌های بادی یا پمپ‌های بادی) و یا پیش‌رانش قایقها و کشتی‌ها (مثلاً در قایقهای بادبانی) است. در آسیاب‌های بادی از انرژی باد مستقیماً برای خرد کردن دانه‌ها و یا پمپ کردن آب استفاده می‌شود.
در پایان سال ۲۰۱۰، میزان ظرفیت نامی تولید برق بادی در سراسر جهان برابر ۱۹۷ گیگاوات بود.امروزه توان بادی در دنیا ظرفیت تولید سالانه ۴۳۰ تراوات ساعت انرژی الکتریکی را دارد که این میزان، ۲٫۵٪ مصرف برق دنیاست.در ۵ سال گذشته، رشد متوسط سالانه در توان بادی دنیا ۲۷٫۶٪ بوده و انتظار می‌رود که سهم باد در تولید انرژی الکتریکی دنیا تا سال ۲۰۱۳ به ۳٫۳۵٪ و تا سال ۲۰۱۸ به ۸٪ برسد.
یک نیروگاه بادی در شمال غرب انگلستان
کشورهای دانمارک با ۲۱٪، پرتغال با ۱۸٪،اسپانیا با ۱۶٪، ایرلند با ۱۴٪ و آلمان با ۹٪ از نظر درصد تولید برق بادی از کل تولید انرژی الکتریکی در جایگاه‌های نخست قرار دارند. در سال ۲۰۱۱، ۸۳ کشور در دنیا از توان بادی برای تولید برق استفاده کرده‌اند.
انرژی بادی در مقادیر زیاد در مزارع بادی تولید و به شبکه الکتریکی متصل می‌شود. از توربین‌ها در تعداد کم معمولاً فقط برای تامین برق در مناطق دور افتاده استفاده می‌شود.
باد يکي از شاخصه هاي اصلي انرژي خورشيدي و هواي متحرک است و جزء کوچکي از خورشيد که از تابش خورشيد که از خارج به اتمسفر ميرسد به انرژي بادتبديل مي شود.
اما از جمله دلایل تمایل کشورها برای افزایش ظرفیت تولید برق بادی مزایا بسیار زیاد این روش تولید انرژی الکتریکی است چراکه انرژی بادی فراوان، تجدیدپذیر و پاک است، در همه جای دنیا وجود دارد و همچنین در مقایسه با استفاده از انرژی سوخت‌های فسیلی میزان کمتری گاز گلخانه‌ای منتشر می‌کند.
keywords : میم،میم ب،سایت میم
قایقرانی (به انگلیسی: Canoeing) یک ورزش و تفریح در فضا باز است که توسط قایقهای کانو و کایاک انجام می‌شود. در سطح بین‌الملی استفاده از هر دو قایق کایاک و کانو قایقرانی نامیده می‌شود.
این رشته ورزشی برای اولین بار در بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۳۶ برلین برگزار شده است.
مسابقات
اسپرینت
کایاک
K-1: کایاک تک نفره
K-2: کایاک دو نفره
K-4: کایاک دو نفره
کانو
C-1: کانو تک نفره
C-2: کانو دو نفره
C-4: کانو چهار نفره
۲۰۰ متر, ۵۰۰ متر, ۱۰۰ متر, و "مسابقات راه دور" مانند ۲ کیلومتر و ۶ کیلومتر
اسلالوم
کایاک
K-1: کایاک تک نفره
کانو
C-1: تک نفره
C-2: دو نفره
کانو پولو
کایاک
کایاک نوعی قایق است که اسکیموها با آن در دریای شمال و کشورهای اطراف قطب شمال رفت‌وآمد می‌کنند. راندن کایاک امروزه جزو یکی از بازی‌های المپیک است و به عنوان یک رشته‌ی ورزشی شناخته شده است.
کانو
کانو (به انگلیسی: canoe) گونه‌ای از قایق باریک و کوچک است.
کانوها معمولاً با نیروی انسان پیش می‌روند ولی گاه موتور برقی یا بنزینی هم به آنها وصل می‌شود.
کانوها قایق های کوچکی هستند بدون ستون فقرات که به کمک پارو یا بادبان حرکت می کند.
کانوها معمولاً سر و ته نوک‌تیزی دارند و روباز هستند. اکثر کانوها با رکاب زدن یک‌نفره یا دونفره حرکت می‌کنند.
مسابقات کانو آبهای خروشان برای نخستین بار به طور رسمی در بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۷۲ مونیخ برگزار شد. این رشته در برنامه بازی‌های المپیک ۱۹۷۶ مونترال تا ۱۹۸۸ سئول قرار نگرفت اما در سال ۱۹۹۲ به برنامه المپیک بازگشت.
کانو پولو
کانوپولو، که در برخی کشورها کایاک‌پولو نامیده می‌شود، یک ورزش گروهی با توپ است، که بر روی آب و توسط دو تیم با ۵ بازیکن (هریک بر روی یک قایق ِ کانو) انجام می‌شود. هر تیم تلاش می‌کند تا توپ را وارد دروازه حریف کند، در پایان تیمی که تعداد گل بیشتری به ثمر رسانده است، برنده خواهد بود. کانوپولو یکی از انواع ورزش قایقرانی ِ کانو و کایاک است. این رشته در سه دوره اخیر بازی‌های جهانی که مخصوص مهمترین ورزش‌های غیرالمپیکی است، برگزار شده‌است.
پیشینه
این ورزش در بسیاری از نقاط دنیا قرن‌ها بازی می‌شده‌است، چه به منظور تفریح و چه به شکل مسابقه. هم اکنون نهاد نمایندگی کننده این ورزش کمیته کانوپولو فدراسیون بین‌المللی قایقرانی است که از سال ۱۹۹۴ هر دو سال مسابقات جهانی این رشته را برگزار می‌کند. تا سال ۲۰۱۲ ده دوره مسابقات قهرمانی جهان کانوپولو برگزار شده و استرالیا و هلند هر کدام سه بار و فرانسه و بریتانیا هر کدام دو بار در بخش مردان به قهرمانی رسیده‌اند و در بخش زنان هم آلمان و بریتانیا هر کدام چهار بار و استرالیا دو بار قهرمان کانوپولوی جهان شده‌اند. در بازی‌های جهانی نیز آلمان و فرانسه و هلند در بخش مردان هر کدام یک بار و در بخش زنان آلمان دو بار و بریتانیا یک بار به مقام قهرمانی رسیده‌اند.
کانوپولو ترکیبی از واترپولو و قایقرانی است، از نظر تاکتیکی به بسکتبال و واترپولو شباهت دارد. ورزشکاران این رشته باید مهارت زیادی در قایقرانی و کنترل قایق داشته و از سرعت عمل و قدرت بدنی بالایی (به ویژه دست‌ها) برخوردار باشند.
قوانین
از توپ واترپولو برای مسابقه استفاده می‌شود و هر بازیکنی تنها تا ۵ ثانیه پس از تصاحب توپ حق مالکیت آن را دارد. دریبل زدن با انداختن توپ به سمتی دیگر و پشت سر گذاشتن بازیکن مدافع انجام می‌شود. تکل بازیکن صاحب توپ با تنه زدن به شانه‌ها و پشت او انجام می‌شود. داور برای جریمه شخصی بازیکنان خطا کار از سه کارت سبز، زرد و سرخ استفاده می‌کند. تعداد تعویض‌ها محدودیتی ندارد و اطلاع داور نیز لازم نیست، اما باید ابتدا بازیکن تعویض شده از محوطه خارج شود، سپس یار جایگزین وارد بازی شود.
محوطه بازی ۳۵ در ۲۳ متر مساحت دارد و محدوده آن معمولاً به وسیله طناب‌های معلق مشخص می‌شود (مانند مسابقات شنا). هر مسابقه دو داور دارد که هر کدام یک نیمه را کنترل می‌کنند و دو خط نگهدار هم دروازه را زیر نظر دارند.
دروازه ۱ متر عرض و یک و نیم متر طول دارد و در ارتفاع دو متری معلق است. دروازه‌بان با نگهداشتن پاروی خود به شکل عمودی از دروازه دفاع می‌کند.
زمان بازی دو نیمه ۱۰ دقیقه‌ای است و هر نیمه همانند واترپولو با قرار گرفتن همه بازیکنان رو به روی دروازه خودی و انداختن توپ به مرکز زمین توسط داور آغاز می‌شود.
قایقرانی اسلالوم در آبهای خروشان
قایقرانی اسلالوم در آبهای خروشان (به انگلیسی: Whitewater slalom) یا کانو اسلالوم یک ورزش رقابتی است که با قایقهای پارویی کانو یا کایاک در آبهای رودخانه خروشان با سرعت بالا انجام می‌شود.
این رشته ورزشی در مسابقات المپیک برگزار می‌شود و اولین دوره مسابقات جهانی کانو اسلالوم در سال ۱۹۴۹ در کشور سوئیس شهر ژنو بود.
قایقرانی
قایقرانی نوعی ورزش و سرگرمی است که با انواع متفاوتی از قایق در رشته‌های قایقرانی آبهای آرام، کانو پولو، راندن قایق اژدها، راندن قایق بادبانی، قایقرانی اسلالوم در آبهای خروشان و روئینگ انجام می‌شود. رشته آبهای آرام شامل رشته‌های کایاک و کانوی ۱، ۲، ۳ و ۴ نفره‌است. در حقیقت، مسابقات قایقرانی آبهای آرام، نامی متداول برای دو گونه از قایقها، یعنی کایاک و کانوست. رشته کایاک با حرف و مواد کایاک یک نفره (K1)، کایاک دو نفره (K2) و کایاک چهارنفره (K4) شناخته می‌شود. رشته کانو با حرف C و مواد کانوی یک نفره (C1)، کانوی دو نفره (C2) و کانوی چهار نفره ( C4) شناخته می‌شود .
قایق کایاک با پاروی دوکفه، در حالی که قایق ران در وضعیت نشسته قرار دارد، هدایت می‌شود . قایق رانان قایقهای کانوی کانادایی نیز با پاروهای تک کفه و در وضعیت زانو زده قایقهای خود را به جلو سوق می‌دهند . پاروها تحت هیچ شرایطی بر روی قایقها متصل نمی‌شوند، به سخن دیگر، آزادی عمل در آن سلب نمی‌شود.
مسابقات قایقرانی، ورزشی تکنیکی است که شامل حرکات موزون متقارن (کایاک) یا نامتقارن (کانو) است. این مسابقات را می توان در هر یک از فواصل زیر سازمان دهی کرد.
برای مردان:کایاک یک نفره (K1)، کایاک دونفره( K2) و کایاک چهارنفره (K4).
کانوی یک نفره(C1)، کانوی دونفره (C2) و کانوی چهارنفره (C4).
برای زنان: کایاک یک نفره (K1)، کایاک دونفره( K2) و کایاک چهارنفره (K4).
جدیدا فدراسوین جهانی قایقرانی ICf در نظر دارد رشته کانوکانادایی را هم برای زنان برگزار نماید زیرا در برخی از کشورها مسابقات رشته کانوکانادایی زنان انجام می‌شود.
هیچ گونه مسابقه‌ای برای مردان و زنان، به صورت مختلط وجود ندارد. فواصل رسمی تایید شده از سوی فدراسیون جهانی قایقرانی(ICF) عبارتند از: 200متر، 500متر،1000 متر و 5000متر که برای مردان و زنان مشابه‌است.
مسابقات فعلی، در بازی‌های المپیک، در 12 ماده، در مسابقات قهرمانی جهان بزرگسالان، در 27ماده و در مسابقات قهرمانی جهان جوانان، در 17 ماده برگزار می‌شود.
قایقرانی آبهای آرام
قایقرانی آبهای آرام یکی از رشته‌های ورزش قایق رانی است که در دریاچه‌ها یا آبهای راکد انجام می‌شود. قایقهای مورد استفاده در آبهای آرام کایاک و کانو هستند. که مسابقات آنها در مواد ۱ ، ۲ ، ۳ و ۴ نفره انجام می‌شود.
دراگون بوت
قایق اژدها (به چینی سنتی: 龍舟 یا 龍船) و یا دراگون بوت (به انگلیسی: Dragon boat) گونه‌ای قایق پارویی درازپیکر و باریک چینی است که در مسابقات تیمی قایقرانی استفاده می‌شود.[۱]
در رشته قایقرانی اژدها، ۲۲ نفر حضور دارند ۲۰ نفر به عنوان پاروزن به همراه ۱ سکاندار و ۱ طبل‌زن.[نیازمند منبع]
رشته قایقرانی اژدها، از۲۰ ورزشکار یک طبال و یک سکاندار بهمراه ۴ ورزشکار ذخیره تشکیل شده‌است.(در قایقهای استاندارد یا ۲۲ نفره)اما در قایقهای کوچک یا ۱۲نفره از ۱۰ پاروزن و یک طبال ویک سکاندار به همراه ۲ ورزشکار ذخیره تشکیل شده‌است.[نیازمند منبع] جنسیت ورزشکاران و به عبارت دیگر خدمه تیم می‌تواند زنان-مردان (آزاد)-ومختلط باشد. در ترکیب مختلط برای قایقهای ۲۲نفره حداقل باید ۸ ورزشکار زن وبرای ترکیب قایقهای ۱۲نفره باید حداقل ۴ ورزشکار زن باشد. رده سنی این مسابقات جوانان ۱۲-۱۸ (در ۳ کلاس a-b-c)و بزرگسالان ۱۸-۴۰ و پیشکسوتان ۴۰ سال به بالا می‌باشد.[نیازمند منبع] محاسبه بالانس طولی -بالانس عرضی و چیدمانی خدمه نقش بسزایی در سرعت قایق دارد. از عوامل موثر در هدایت و سرعت این قایق هماهنگی واجرای صحیح و یکنواخت بین پاروزنان می‌باشد.
در بهار سال 1392 مستند قایق اژدها به کارگردانی طنین احمدی نویسندگی بازیکن اسبق ملی دراگون بوت شادی احمدی با هدف معرفی تیم ملی بانوان دراگون بوت ساخته شد و در فستیوال هامبورگ آلمان موفق به دریافت عنوان دوم کارگردانی و فیلم برتر از نگاه مخاطبین شد.این فیلم (مستندقایق اژدها) قهرمانی های آسیایی و جهانی تیم ملی دراگون بوت یا قایق اژدها ایران را در فستیوال های خارجی نمایش داد.
روئینگ
پاروزنی یا روئینگ نوعی قایقرانی و یک رشتهٔ ورزشی است که در آن ورزشکاران بر روی یک قایق با استفاده از پارو در رودخانه، دریاچه یا دریا به رقابت با یکدیگر می‌پردازند. در این رشته قایقرانان رو به عقب در قایق نشسته و با استفاده از دو پارو که با گیره به قایق چسبیده‌است، قایق خود را به سمت جلو هدایت می‌کنند. قایقهای روئینگ دراز و باریک و دو سوی آنها نیمه مدور است.
پاروزنی یکی از اولین رشته‌های المپیک مدرن است که از المپیک ۱۹۰۰ پاریس هر دوره برگزار شده‌است. این رشته در اولین دورهٔ المپیک در ۱۸۹۶ هم در برنامهٔ مسابقات قرار داشت ولی به دلیل شرایط بد آب‌وهوایی برگزار نشد.
امروزه رقابت‌های بین‌المللی پاروزنی در دو بخش مردان و زنان برگزار می‌شود که هر یک به دو قسمت سبک‌وزن و سنگین‌وزن تقسیم می‌شوند. ماده‌های مختلفی از این رشته به صورت تک‌نفره، ۲نفره، ۴نفره و ۸نفره و به دو شیوهٔ با سکاندار و بدون سکاندار برگزار می‌شود. تمام مسابقات قهرمانی جهان، المپیک و بیشتر مسابقات مهم دیگر در مسافت ثابت ۲۰۰۰ متر برگزار می‌شود. از همین رو پاروزنی یک ورزش استقامتی به شمار می‌رود که سطح بالای آمادگی جسمانی در آن اهمیت محوری دارد. مسابقات قهرمانی جهان این ورزش در ۲۲ ماده و المپیک در ۱۴ ماده برگزار می‌شود.
رودگردی
رودگَردی[۱] (rafting) قایق‌سواری و گشت‌وگذار در مسیر یک رودخانه است که بیشتر با قایقرانی در آبهای خروشان همراه است.
رودگردی یک فعّالیّت سنگین ورزشی است که در آن از یک قایق کوچک برای پاروزنی در مسیر یک رودخانه استفاده می‌شود. معمولاً برای افزایش هیجان آن، این کار در مسیرهای خروشان آب انجام می‌شود. این فعالیت از دهه ۷۰ میلادی به صورت یک ورزش محبوبیت پیدا کرد.
از جمله نکات قابل توجه در این ورزش درجه‌بندی رودخانه هاست. درجه‌ها از ۱ تا ۶ می‌باشد. در درجه یک حتی کودکان اجازه ورود دارند زیرا میزان خروشانی رودخانه بسیار جزیی می‌باشد. در درجه ۶ احتمال مرگ ورزشکاران بدیل عوارض بسیار خطرناک در مسیر رودخانه می‌رود و فقط افراد بسیار فنی می‌توانند در ان قایقرانی کنند. در ایران رودخانه‌های زیادی وجود دارد که در آن این ورزش انجام می‌گیرد.
رودگردی یکی ار بهترین نمونه‌های سفرهای اکوتوریستی، توریسم ماجراجویانه و توریسم ورزشی است. رودگری یکی از پرطرفدارترین شاخه‌های گردشگری بوده و شرکت‌های توریستی طراز اول بسیاری در سراسر دنیا به صورت تخصصی اقدام به طراحی و اجرای اینگونه سفرها می‌نمایند.
با توجه به اینکه اجرای سفرهای رودخانه‌ای بسیار تخصصی و دشوار بوده و در صورت غفلت، مخاطرات بسیاری جهانگردان را تهدید می‌کنند، از این‌رو برگزارکنندگان اینگونه سفرها می‌بایست در این زمینه متخصص بوده و راهنمایان اینگونه سفرها می‌بایست سال‌ها آموزش دیده باشند. در رودگردی مسافران سوار بر قایقهای مخصوص و الزاماً استاندارد، ضمن هیجان رویارویی با امواج رودخانه‌ها، از میان جنگل‌ها، کوه‌ها، دشت‌ها، مزارع، روستاها و دره‌های زیبا گذر کرده و به تماشای مناظری می‌نشینند که با هیچ وسیله دیگری میسر نیست.
قایقرانی بادبانی
قایقرانی بادبانی (به انگلیسی: Sailing) یکی از رشته‌های ورزش قایقرانی و یک سرگرمی است که معمولاً در دریاها و رودخانه‌ها انجام می‌شود.
این ورزش سابقه‌ای هزاران ساله دارد، انسان با ساخت قایق با چوب و پارچه برای جابه‌جایی در آب از انرژی باد بهره می‌برده است اما امروزه با پیشرفت چشمگیر تکنولو‍ژی به قایق های پیچیده و سازمان یافته و سریع در دریانوردی تبدیل شده است.
مسیر مسابقات قایق های بادبانی اکثراً در دریاست و هدف اصلی این است که ورزشکاران به شکل یک مثلث مسیر مسابقه را در کمترین زمان و با کمترین امتیاز منفی طی نمایند. مسیر مسابقه با بولرهای شناور بزرگ مشخص شده است.
قایقرانی بادبانی یکی از ورزش‌های بازی‌های المپیک است و از بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۰۰ تاکنون برگزار می‌شود.
توان بادی
توان بادی (به انگلیسی: wind Power) تبدیل انرژی باد به نوعی مفید از انرژی مانند انرژی الکتریکی (با استفاده از توربین‌های بادی)، انرژی مکانیکی (مثلاً در آسیاب‌های بادی یا پمپ‌های بادی) و یا پیش‌رانش قایقها و کشتی‌ها (مثلاً در قایقهای بادبانی) است. در آسیاب‌های بادی از انرژی باد مستقیماً برای خرد کردن دانه‌ها و یا پمپ کردن آب استفاده می‌شود.
در پایان سال ۲۰۱۰، میزان ظرفیت نامی تولید برق بادی در سراسر جهان برابر ۱۹۷ گیگاوات بود.امروزه توان بادی در دنیا ظرفیت تولید سالانه ۴۳۰ تراوات ساعت انرژی الکتریکی را دارد که این میزان، ۲٫۵٪ مصرف برق دنیاست.در ۵ سال گذشته، رشد متوسط سالانه در توان بادی دنیا ۲۷٫۶٪ بوده و انتظار می‌رود که سهم باد در تولید انرژی الکتریکی دنیا تا سال ۲۰۱۳ به ۳٫۳۵٪ و تا سال ۲۰۱۸ به ۸٪ برسد.
یک نیروگاه بادی در شمال غرب انگلستان
کشورهای دانمارک با ۲۱٪، پرتغال با ۱۸٪،اسپانیا با ۱۶٪، ایرلند با ۱۴٪ و آلمان با ۹٪ از نظر درصد تولید برق بادی از کل تولید انرژی الکتریکی در جایگاه‌های نخست قرار دارند. در سال ۲۰۱۱، ۸۳ کشور در دنیا از توان بادی برای تولید برق استفاده کرده‌اند.
انرژی بادی در مقادیر زیاد در مزارع بادی تولید و به شبکه الکتریکی متصل می‌شود. از توربین‌ها در تعداد کم معمولاً فقط برای تامین برق در مناطق دور افتاده استفاده می‌شود.
باد يکي از شاخصه هاي اصلي انرژي خورشيدي و هواي متحرک است و جزء کوچکي از خورشيد که از تابش خورشيد که از خارج به اتمسفر ميرسد به انرژي بادتبديل مي شود.
اما از جمله دلایل تمایل کشورها برای افزایش ظرفیت تولید برق بادی مزایا بسیار زیاد این روش تولید انرژی الکتریکی است چراکه انرژی بادی فراوان، تجدیدپذیر و پاک است، در همه جای دنیا وجود دارد و همچنین در مقایسه با استفاده از انرژی سوخت‌های فسیلی میزان کمتری گاز گلخانه‌ای منتشر می‌کند.
keywords : میم،میم ب،سایت میم
